یکی از مهمترین جنبه های جوامع هزاره سوم میلادی تغییر از عصر صنعتی به عصر اطلاعات می باشد.این تغییر که آغاز آن به سده قبل باز می گردد به عنوان یک فرا سیستم برروی زیر سیستم های مختلف تاثیر گذاشته که در این میان آموزش به عنوان زیر سیستم نیز از این تغییر مصون نمانده است. اگر در مقام مقایسه ویژگیهای این دو عصر برآییم می توان اینگونه بیان نمود که در عصر صنعتی تاکید بیشتر بر استاندارد نمودن امور بوده، در حالیکه در عصر اطلاعات مشتری مداری جایگزین این ویژگی گردیده است.در عصر اطلاعات افراد نیازمند این هستند که بیشتر یاد بگیرند، در حالیکه زمان کمتری برای این امر در اختیار دارند و نیازمند این هستند که بصورت گروهی کار کنند و روی حل مسائل فکر کنند.آموزش مناسب با عصر اطلاعات بایستی بجای استانداردسازی، مبتنی بر مشتری مداری باشد.آموزش در عصر صنعتی استاندارد بوده که در آن مدرس طی زمانی مشخص محتوای خاصی را به جمعی از یادگیرندگان ارائه می کند، این در حال حاضر نیز پارادایم حاکم می باشد. یک دلیل ادامه این روند وجود کارایی اقتصادی است که در این روش وجود دارد. البته نکته اینجاست که این روش ممکن است کارایی داشته باشد اما با عنایت به ویژگیهای عصر اطلاعات اثربخشی آن مورد تردید می باشد. در واقع این تحولات موجب تغییر پاردایم آموزش از رویکرد عینی و سیستمی به سوی رویکرد سازنده گرایی شده است.اما علی رغم ضرورت این تغییر،پارادایم حاکم بر آموزش عالی ما رویکرد عینیت گرایی می باشد. در این مقاله سعی می گردد ضمن توصیف و مقایسه عصر صنعتی و اطلاعات،دلالتهای آن برای آموزش ذکر گردد و در ادامه الگوی آموزشی مناسب آموزش عالی عصر اطلاعات تشریح گردد.

کلمات کلیدی