در این مقاله، تأثیر کورس بال زنی یا همان ماکزیمم زاویه ی بال زنی یک پرنده ی بال زن آزمایشگاهی، بر عملکرد آیرودینامیکی آن از نظر تولید نیروی پیشران و توان مصرفی در پرواز ایستا، به صورت تجربی مورد بررسی قرارگرفته است. برای این هدف، یک مکانیزم بال زن با بال پوسته ای انعطاف -پذیر و یک سامانه ی اندازه گیری نیروی پیشران و توان مصرفی طراحی و ساخته شده است. مکانیزم های بال زنی که تا کنون مورد استفاده قرار گرفته-اند، قابلیت تغییر کورس بال زنی را ندارند، در حالی که مکانیزم طراحی شده با استفاده از یک سیستم لنگ و لغزنده، این قابلیت را برای این سری آزمایش-ها فراهم کرده است. در این آزمایش ها، در گستره ای از فرکانس ها و کورس-های بال زنی، نیروی پیشران تولید شده و توان مصرف شده برای دو نمونه بال با جنس پوسته ی متفاوت اندازه گیری شده است. نتایج نشان می دهد که میزان نیروی پیشران و توان مصرفی، با زیاد شدن فرکانس، در تمام آزمایش-ها، افزایش می یابد. هم چنین با افزایش کورس بال زنی، مشاهده می شود که در حالت کلی، میزان نیروی پیشران تولیدی توسط بال زن، افزایش می یابد. اما این افزایش نیروی پیشران با زیاد شدن کورس بال زنی برای دو پوسته ی بال مختلف با یکدیگر متفاوت است به طوری که مقدار نیروی پیشران تولیدی برای بال منعطف تر در کورس های بال زنی کمتر، بیشتر از بال دیگر است اما این روند در کورس های بال زنی بالاتر، معکوس می شود. علاوه بر این دیده می شود که با وجود اثر متفاوت کورس بال زنی و جنس پوسته ی بال، توان مصرفی یک روند ثابت دارد و در تمام آزمایش ها برای بال منعطف تر، با فاصله ی تقریبا ثابتی کمتر از بال دیگر است.

کلمات کلیدی