شناخت تنوع گونه‌ای مسئله ای اساسی در حفاظت از محیط زیست است و هدف اصلی آن، فراهم آوردن اطلاعات پایه‌ای در جهت حفظ بیشترین تعداد ممکن گونه بومی در یک ناحیه می‌باشد. ارتفاعات دررود در دامنه های جنوبی رشته کوه بینالود، در عرض جغرافیایی 36 درجه و 6 دقیقه تا 36 درجه و 13 دقیقه شمالی و طول جغرافیایی 59 درجه و 5 دقیقه تا 59 درجه و 13 دقیقه شرقی، در فاصله30 کیلومتری شمال شرق نیشابور در استان خراسان رضوی قرار دارد. اقلیم منطقه به روش دومارتن، خشک و به روش آمبرژه خشک و سرد است. برای بررسی اثر جهت‌های مختلف جغرافیایی بر تنوع گونه‌ای، در فصل رویشی 1393، با استفاده از 84 پلات 1*1 و با طرح تصادفی، در هریک از شیب‌های شمالی، جنوبی، شرقی و غربی نمونه‌برداری از پوشش گیاهی انجام گرفت. در هر پلات نام گونه‌ها و فراوانی آن‌ها یادداشت شد. تحلیل داده‌های حاصل از بررسی‌های میدانی در نرم‌افزارهای تخصصی انجام گرفت و شاخص‌های عددی تنوع زیستی از قبیل شاخص تنوع شانن-واینر، شاخص سیمپسون، شاخص معکوس سیمپسون، شاخص مک‌اینتاش، شاخص بریلوئین، شاخص برگر-پارکر و شاخص غنای گونه‌ای مارگالف محاسبه شد. برای آزمون تفاوت معنی‌دار جهت‌های مختلف از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه (05/0=α) و بعد از آن برای شناخت گروه متفاوت از آزمون چند دامنه‌ای دانکن (05/0=α) استفاده شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشانگر وجود بیشترین غنا و تنوع گونه‌ای در شیب‌های رو به شمال است و دامنه‌های روبه جنوب نیز دارای کمترین مقدار تنوع در منطقه دررود می‌باشند.

کلمات کلیدی