تاریخ پژوهی ترجمه یکی از زمینه‌های جدیدی است که در سال های اخیر بیش از پیش نظر ترجمه پژوهان را به خود جلب کرده است. یکی از مصادیق این گونه تاریخ پژوهی بررسی تاریخ نقد ترجمه در یک فرهنگ است، چه از این طریق می‌توان به چگونگی ارتباط میان نظریه و عمل ترجمه در آن فرهنگ پی برد و میزان توسعه یافتگی ترجمه را در آن دریافت. از آنجا که در فرهنگ زبان فارسی، نقد ترجمه به صورت جدی مورد توجه بوده است و در عین حال تعداد پژوهش‌های مستقل در مورد آن اندک است، پژوهش حاضر بر آن است تا بخشی از تاریخ نقد ترجمه در ایران را بررسی و مبانی واژه‌شناختی به کار گرفته شده در نقدها را تحلیل نماید. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که بسیاری از مفاهیمی‌ که در دورۀ جدیدِ مطالعات ترجمه در حوزۀ واژه‌شناسیِ نقد ترجمه مطرح گردیده، در نقدهای نوشته شده به قلم منتقدان ایرانی پیش از انقلاب اسلامی ‌به کار گرفته شده است.

کلمات کلیدی