پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش نظریههای ضمنی هوش در پیشرفت تحصیلی دانشآموزان صورت گرفت. روش پژوهش، همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانشآموزان دختر دوره متوسطه مدارس خاص )نمونه دولتی و شاهد( شهر مشهد در سال تحصیلی 93-92 بودند که تعداد 332 نفر به روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل مقیاس نظریههای ضمنی هوش )ITIS( بود که روایی و پایایی آن احراز گردیده بود. معدل کل دانشآموزان نیز به عنوان نمره موفقیت تحصیلی در نظر گرفته شد. دادههای پژوهش با آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. 1- رابطه عامل ذاتی هوش و پیشرفت تحصیلی دانشآموزان منفی و معنادار بود )0/001<r=-0/56 ،p(. 2- بین عامل افزایشی هوش و نمرات پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت )0/001<r=0/41 ,p(. 3- 38 درصد واریانس نمرات پیشرفت تحصیلی دانشآموزان از طریق نظریههای ضمنی هوش قابل تبیین بود. با عنایت به اهمیت نظریههای ضمنی هوش در پیشبرد اهداف آموزشی، توجه به نظریههای ضمنی هوش به عنوان عاملی موثر در پیشرفت تحصیلی دانشآموزان باید مورد توجه مسئولان نظام آموزش و پرورش قرار گیرد.

کلمات کلیدی