جلال آل احمد، با تکیه بر زبان عامیانه، پویایی منحصربه فردی به نگارش خود بخشیده است. این شاخصه، در مدیر مدرسه به اوج رسیده و قلم نویسنده، هنگام معرفی شخصیت های جامعه، متعهدانه در گرو اصطلاحات آن قشـر قـرار می گیرد. مدیر مدرسه بعنوان یک سند ادبی ماندگار، روایتگر جامعه بوده و با پایبندی به زبان جاری، جزئیات داستـان را، بـاورپذیــرتـر می نماید. هر اثر ادبی غنی نیز، منحصر به مجموعه ای محدود از نکات ادبی است و در جریان رویکردی تطبیقی، زوایای عمیق تری از آن واکاوی می شود. مدیر مدرسه نیز می تواند به همین منظور در تطبیق با سفر به انتهای شب سلین قرار گیرد.این دو اثر را می توان از جنبه های مختلفی مورد مقایسه و بررسی قرارداد، اما شباهت بارز، تعهد نویسندگان آن ها به زبان عامیانه و تسرّی دادن این زبان به قالب نوشتار می باشد. قلم سلین، نکته ایست که توجه آل احمد را در سفر به انتهای شب به خود جلب کرده و او را وادار مینماید که اظهار کند مدیر مدرسه را با تأثیرپذیری از این رمان به نگارش درآورده است. در این پژوهش چگونگی اثرپذیری قلم آل احمد از سلین در بکارگیری زبان عامیانه با بررسی شاخصه های زبان عامیانه و نمود این شاخصه ها در مدیر مدرسه و سفر به انتهای شب بررسی می گردد.

کلمات کلیدی