هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر سطح مهارت و موقعیت های قابل پیش‏ بینی و غیر قابل پیش‏ بینی بر زمان‏ بندی تکواندوکاران بود. به این منظور 23 نفر از تکواندوکاران نخبه حاضر در اردوی تیم ملی و 23 نفر از تکواندوکاران غیر نخبه از سطح باشگاه‏ های موجود در سطح شهر تهران به ترتیب به شیوه نمونه‌گیری در دسترس و تصادفی انتخاب، و در آزمایشگاه روان‏شناسی دانشگاه تربیت مدرس تهران آزمون شدند. به منظور سنجش دقت زمان‏بندی، از تکلیف رایانه ای زمان‏ بندی در موقعیت های قابل پیش‏ بینی و غیر قابل پیش‏ بینی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون مانووا استفاده شد و یافته‌ها نشان داد که بین دقت زمان‏ بندی تکواندوکاران نخبه و غیر نخبه نه تنها در موقعیت های مذکور، بلکه در بازه های زمانی موقعیت قابل پیش‏ بینی نیز تفاوت معناداری وجود دارد ( سطح معناداری بازه های موقعیت قابل پیش ‏بینی و غیر قابل پیش‏ بینی به ترتیب عبارتند از p=0.0001، p=0.019، p=0.005 ). می توان نتیجه گرفت که چنانچه تکواندوکاران از دقت پردازش زمانی دقیقی برخوردار باشد، در اجرای مهارت های حرکتی و پاسخ به محرک هایی که نیازمند پیش‏ بینی زمانی است، موفقتر عمل خواهد نمود. بنابراین می توان زمان‏ بندی را به عنوان یکی از مهارتهای ادراکی- حرکتی دخیل در نخبگی و گزینش تکواندوکاران برتر لحاظ نمود.

کلمات کلیدی