حبوبات، به‌خاطر دارابودن ویژگی های تغذیه ای و زراعی قابل ملاحظه، جایگاه خاصی در نظام های کشاورزی جهان دارند. این گیاهان در برخی کشورهای درحال توسعه به‌عنوان یک منبع پروتئینی باارزش محسوب شده و به‌علت این‌که گیاهانی کم‌توقع هستند، در اراضی حاشیه ای و سیستم های زراعی کم نهاده، کشت‌وکار می شوند. این گیاهان با تثبیت نیتروژن هوا موجب افزایش مقدار نیتروژن خاک می شوند. حبوبات، تاریخچة کشت‌وکار طولانی در ایران دارند و برخی معتقدند که بعضی از آنها مانند عدس (Lense culinaris Medik) و نخود (Cicer arietinum L.) در این کشور اهلی شده اند. این پژوهش به منظور بررسی تنوع کنونی حبوبات در ایران و پیش بینی روند آینده آن انجام شد. بدین‌منظور، اطلاعات مربوط به تنوع زیستی، عملکرد، سطح زیرکشت و تولید، جمع آوری شد و با ارزیابی شاخص شانون و سری های زمانی تجزیه ‌و تحلیل انجام گرفت. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، تنوع حبوبات دیم کشور در سال 1382، به‌میزان 19/1برابر سال 1362 افزایش یافته و پیش‌بینی‌های انجام‌شده تا سال1400 نیز روند افزایش تنوع حبوبات دیم کشور را 22/1برابر نسبت به سال1382 نشان می‌دهد. این در حالی است که تنوع حبوبات آبی در سال1382 تنها 81/0برابر سال1362 بوده و ادامة این روند نشان داد که تنوع حبوبات آبی در سال1400، معادل 88/0 سال1382 خواهد بود. به این ترتیب، هر چند میانگین تنوع کل حبوبات کشور طی سال های 1362 تا 1382 تقریباً ثابت بوده است (03/1)، اما پیش بینی ها، کاهش 10درصدی میانگین تنوع کل حبوبات کشور را در سال1400 نسبت به سال1382 نشان داد. تولید کل لوبیا، نخود و عدس در سال 1382 به‌ترتیب 29/3، 61/2 و 83/4 برابر سال 1362 افزایش یافته و در مورد سایر حبوبات، تغییر زیادی نداشته است. سطح زیرکشت کُل (لوبیا، نخود، عدس) و نیز سایر حبوبات در سال 1382، به‌ترتیب 64/2، 50/2، 55/5 و 15/1 برابر سال 1362 افزایش یافته است؛ اما به‌نظر می رسد که عملکرد در طول این سال ها تغییر چندانی نداشته است؛ به‌جُز در مورد لوبیا که به میزان 24/1برابر افزایش یافته است. بنابراین می توان گفت که افزایش تولید در اثر افزایش سطح زیر کشت اتفاق افتاده است.

کلمات کلیدی