نظریه وحدت شخصی وجود ابن عربی که ثمره و غایت مهم ترین اصل وجودشناختی عرفان او، یعنی اصل وحدت وجود است، افزون بر اهمیت وتاثیر عظیم آن بر حوزه ی فلسفه اسلامی و عرفان نظری، از پشتوانه ی کاربردی گسترده ای در زندگی انسان نیز برخوردار است. برابر این نظریه، وجود، واقعیتی اصیل و عینی و در عین حال برخوردار از وحدتی شخصی و ذاتی است که کثرت مشهود، کثرت در وجود وجود نیست، بلکه کثرت در مظاهر و شوون آن وجود مطلق واحد است. مسأله ی اصلی این جستار، بررسی تاثیرات این نظریه بر زندگی انسان است و این پژوهش ادعا دارد می توان ثمره ی عملی گسترده ای در جنبه های گوناگون زندگی انسان داشته باشد. بنابراین ضمن توجه به تمایز میان مقام ادراک این نظریه که دستیابی به آن برای همگان امکان پذیر است و مقام تحقق آن که با وجود تحقق نیافتن تام و تمام آن در این عالم، می توان طی سلسله مراتبی و بر اثر مراقبت هایی، به مدارجی از آن دست یافت. نوشتار حاضر، برخی از نتایج عملی این نظریه همچون خودشناسی، خداشناسی، تخلق به اخلاق الهی، رسیدن به کمال و عشق ورزی را با استنا برمتون اصلی خود او و نیز برخی تفاسیر شارحان آثار ابن العربی، مورد بررسی قرار می دهد.

کلمات کلیدی