ظلم ستیزی ، خودباوری، شهادت و آزادی‏خواهی از آبشخورهای کرامت انسانی هستند که در زمره ادبیات پایداری تجلی و نمود می یابند و چون ادبیات، نهادی اجتماعی است و از زبان که نهاد دیگری است،به عنوان ابزار استفاده می کند،با پایداری فردی و اجتماعی گره می خورد و به دفاع از مردم، جامعه و آرمان های انسانی برمی خیزد. جبران خلیل جبران،‌سراینده‏ی برجسته‏ی لبنانی نیز مانند هر شاعر دیگری از محیط سیاسی-اجتماعی زمان خویش تأثیر پذیرفته و کوشیده است تا رسالت خویش را در دفاع از نوع بشر، انسان، ،وطن،‌آزادی و ظلم‏ستیزی و ...کامل نماید. نگارندگان در این جستار کوشیده‏اند تا با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی به این پرسش بنیادین پاسخ دهند که برجسته‏ترین مؤلفه‏های پایداری مطرح شده در اندیشه‏ها و آثار جبران خلیل جبران، سراینده‏ی برجسته‏ی لبنانی‏تبار و بنیانگذار انجمن الرابطة القلمیّة در مهجر شمالی کدامند. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می‏دهند که از یک سو نابسامانی شرایط اقتصادی ، اجتماعی و سیاسی سرزمین‏های عربی در رویکرد جبران به ادبیات پایداری نقشی تعیین کننده داشته است و از سوی دیگر ادبیات پایداری در اندیشه‏ی جبران،‌معادل و مرادف با ادبیات غربت عربی در مهجر است که بارزترین مؤلفه های آن عبارتنداز: عشق به وطن، ستایش آزادی و آزادگی، ظلم‏ستیزی و خودباوری.

کلمات کلیدی