به منظور بررسی اثر افزودن اسید آلی به آب آشامیدنی توام با افزودن پروبیوتیک به جیره مصرفی بر هیستومورفومتری روده باریک جوجه های گوشتی این آزمایش انجام شد. به این منظور تعداد 300 قطعه جوجه خروس یکروزه گوشتی سویه راس 308 به صورت تصادفی بین 30 واحدآزمایشی در پن های 10 تایی تقسیم بندی شدند. آزمایش به صورت فاکتوریل 3*2 شامل؛ افزودن سه سطح سرکه (صفر، 1 و 2 درصد) به آب آشامیدنی و دو سطح (صفر و 0.1 درصد) پروبیوتیک به جیره مصرفی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار و 5 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی انجام شد. در سن 42 روزگی از هر واحد آزمایشی یک قطعه پرنده (5 قطعه از هر تیمار) انتخاب، کشتار و سپس از دئودنوم، ژژنوم و ایلئوم لام های بافتی با رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین تهیه شد. هیستومورفومتری روده کوچک شامل ارتفاع پرزها، عرض پرزها، عمق کریپت غدد لیبرکوهن، ضخامت لایه ماهیچه ای اندازه گیری و سطح جذبی پرز محاسبه شد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که افزودن پروبیوتیک به جیره مصرفی و سرکه به آب آشامیدنی باعث بهبود رشد و نمو لایه مخاطی روده کوچک به خصوص در ناحیه دئودنوم و ژژنوم می شود به طوری که پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی پروبیوتیک و پرندگان تغذیه شده با آب آشامیدنی حاوی سرکه به خصوص در سطح 1 درصد به طور معنی داری دارای طولی ویلی، سطح ظاهری ویلی و عمق کریپت بالاتر و ضخامت لایه عضلانی پایین تر در مقایسه با پرندگان تغذیه شده با جیره و یا آب آشامیدنی فاقد مکمل بودند. اثر افزودن مکمل های فوق به جیره و آب آشامیدنی بر روی شاخص های فوق در نواحی فوقانی روده کوچک مثل دئودنوم و ژژنوم در مقایسه با بخش های تحتانی مثل ایلئوم بارزتر بود.

کلمات کلیدی