هدف مطالعه، بررسی نگرش و میزان ارتکاب دانش آموزان به تقلب و نقش مؤلفه های برنامه درسی اجرا شده بر آن بود. روش پژوهش، همبستگی و جامعه پژوهش، دانش آموزان دختر دبیرستانی شهر مه ولات در سال 1392 بود. نمونه برابر با 153 نفر و شیوه انتخاب تصادفی خوشه ای بود. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های محقق¬ساخته نگرش به تقلب، محیط¬ آموزشی راف و همکاران (1997) و ارزشیابی ادراک شده الخروصی (2009) بود. پایایی و روایی ابزارها از میزان مطلوبی برای استفاده برخوردار بود. نتایج نشان داد که (9/3) درصد دانش¬آموزان اصلاً مرتکب تقلب نشده و (9/35) درصد دارای تقلب همیشگی بوده اند. میان نمره نگرش به تقلب و ارتکاب به آن 88/0 همبستگی و میان ادراک مثبت فراگیران از مولفه های تدریس، معلم، فضای¬ یادگیری، خودکارآمدی تحصیلی و ارزشیابی تبحری با نگرش به تقلب همبستگی منفی وجود دارد. نتایج رگرسیون همزمان نشان داد که متغیرهای پیش¬بین می‌توانند به صورت ترکیبی 86 درصد از تغییرات متغیر نگرش به تقلب را تبیین کنند و دو متغیر ارزشیابی تبحری¬محور و عملکردی¬محور می¬توانند نگرش مثبت به تقلب را پیش-بینی کنند. تکوین فنی برنامه درسی و بازنگری در اجرای برنامه درسی از ضرورت¬های نظام آموزشی در جهت پرورش صداقت و پرهیز از تقلب دانش¬آموزان قلمداد شده است.

کلمات کلیدی