پدیده فسیل­شدگی یا ثبات غلط در زبان میانی برای اولین بار توسط سلینکر در 1972 مطرح شد. این پدیده در زبان دوم زبان­آموز رخ می­دهد و یکی از ویژگی­های زبان ­دوم زبان­آموز است که ناشی از انحراف از هنجارهای گویشور بومی زبان و عدم رشد زبان دوم است. این پژوهش به عامل فسیل­شدگی یا ثبات غلط، عوامل مهم در این پدیده، و انواع آن در سطوح مختلف زبانی پرداخته است و همچنین با ذکر نمونه­هایی از خطاهای فارسی­آموزان روسی­زبان، انواع فسیل­شدگی در سطوح مختلف زبانی را در این دسته از فارسی­آموزان مورد تبیین قرار داده است. نمونه­ خطاهای ذکرشده از انشاهای نوشتاری فارسی­آموزان روسی­زبان که در سطح میانی فارسی­آموزی هستند، استخراج­ شده است. در نهایت، راهبردهای کاهش این عامل موثر در فرایند یادگیری زبان دوم، به­منظور بهره­گیری از آن در آموزش موثر فارسی به غیرفارسی زبانان بحث شده است. با توجه به اهداف این پژوهش، نتیجه­ حاصل از درک و شناخت این عامل موثر در فرایند یادگیری زبان فارسی در درک و رشد بهتر این زبان برای غیرفارسی­زبانان موثر خواهد بود. همچنین بهره­گیری از شیوه­های ارائه شده در اجتناب از این عامل در زبان فارسی به­عنوان زبان دوم، سبب بهبود و رشد بهتر فرایند زبان­آموزی در فارسی­آموزان غیرفارسی­زبان می­گردد.

کلمات کلیدی