این پژوهش با هدف شناسایی و اولویت‌بندی عوامل مؤثر بر بالندگی اعضای هیأت علمی در دانشگاه تهران طراحی و اجرا شده است. روش تحقیق از نوع آمیخته اکتشافی است که در دو بخش کیفی و کمی صورت پذیرفته است. در بخش کیفی از طریق روش مصاحبه نیمه‌ساختاریافته با 15 نفر از متخصصان و صاحب‌نظران که به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شده بودند، عوامل مؤثر بر بالندگی اعضای هیأت علمی شناسایی و دسته‌بندی شدند. در بخش کمی در قالب روش تحقیق توصیفی- پیمایشی و از طریق ابزار پرسشنامه محقق‌ساخته نظرات و دیدگاه‌های 282 نفر از اعضای هیأت علمی دانشگاه تهران که به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبی انتخاب شده بودند گردآوری شد. در نتیجه تحلیل داده‌های بخش کیفی پژوهش که به روش کدگذاری باز و محوری انجام شد، دو دسته کلی از عوامل شناسایی گردید که شامل عوامل شخصی و عوامل سازمانی می‌باشد. سپس در مرحله کمی داده‌های به دست آمده با استفاده از فرایند تحلیل سلسله‌مراتبی (AHP) به روش میانگین هندسی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و عوامل مؤثر بر بالندگی اعضای هیأت علمی اولویت‌بندی گردید. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که از میان عوامل شخصی ویژگی‌های شخصیتی اعضای هیأت علمی با وزن نسبی 302/0 دارای بیشترین اهمیت بوده و بعد از آن عوامل عوامل انگیزه، پیشینه علمی، تعهدحرفه‌ای، و مسئولیت‌پذیری به ترتیب با وزن نسبی 251/0، 194/0، 135/0، و 118/0 قرار دارد. از میان عوامل سازمانی نیز فرهنگ و جو سازمانی با وزن نسبی 277/0 دارای بیشترین اولویت بوده و بعد از آن به ترتیب عوامل نظام ارتقای شغلی، عوامل مدیریتی، فرصت بالندگی، عوامل ساختاری، و عوامل معیشتی با ضرایب نسبی 216/0، 18/0، 138/0، 104/0، و 085/0 قرار دارد.

کلمات کلیدی