عنوان : ( نقش خودتنظیمی در فعالیت های پژوهشی: مروری بر مدل های خودتنظیمی )
نویسندگان: محمد کوهی , حسین کارشکی , بهروز مهرام ,
Full Textچکیده
هدف مقاله حاضر بررسی نظری نقش یادگیری خودتنظیمی در انجام فعالیتهای پژوهشی است. شواهد پژوهشی مؤید این امر است که در انجام پژوهش بخصوص پایاننامه عوامل بیرونی و درونی متعددی مانند حمایتهای اساتید راهنما و مشاور، محیط آموزش-پژوهش، زمان کافی، علاقه و انگیزه دانشجو دخیل هستند. یکی از مهمترین عوامل فردی که میتواند باعث تسهیل پژوهش شود خودتنظیمی دانشجویان در انجام فعالیتهای پژوهشی است. چرخه پژوهش علمی وابسته به مهارت فراشناختی است و دانشجویان برای کنترل و بهبود فرایند پژوهش نیازمند دانش و قابلیتهای خودتنظیمی یعنی برنامهریزی، نظارت و بازاندیشی است تا قادر به برنامهریزی پروژه پژوهشی خود، نظارت بر پیشرفت خود و روند اجرای پژوهش و تفکر درباره چگونگی انجام بهتر آن در دفعات بعدی باشد. ازآنجاییکه پژوهش در سطح بالای یادگیری است و کنش اجرایی یادگیری محسوب میشوند، لذا این سازه ارتباط نزدیکی با ساختار و مؤلفههای خودتنظیمی دارد بر این اساس بررسی فرایندهای پژوهش با استفاده از نقش خودتنظیمی در آن موضوعی ارزشمند و قابلاعتناست.
کلمات کلیدی
, مهارتهای پژوهش, خودتنظیمی, چرخه پژوهش, مدلهای خودتنظیمی.
@inproceedings{paperid:1061850,
author = {کوهی, محمد and کارشکی, حسین and مهرام, بهروز},
title = {نقش خودتنظیمی در فعالیت های پژوهشی: مروری بر مدل های خودتنظیمی},
booktitle = {سومین کنفرانس ملی روان شناسی و علوم تربیتی},
year = {2017},
location = {شادگان, ايران},
keywords = {مهارتهای پژوهش، خودتنظیمی، چرخه پژوهش، مدلهای خودتنظیمی.},
}
%0 Conference Proceedings
%T نقش خودتنظیمی در فعالیت های پژوهشی: مروری بر مدل های خودتنظیمی
%A کوهی, محمد
%A کارشکی, حسین
%A مهرام, بهروز
%J سومین کنفرانس ملی روان شناسی و علوم تربیتی
%D 2017
