در حال حاضر، فعالیتهای انسانی مانند اکتشاف، مهاجرت، تجارت و گردشگری بشدت دامنه و الگوی پراکنش برخی گونه ها را تغییر داده است. در این مطالعه الگوهای پراکنش کنونی و آینده (سال 2040 ) جکوی خانگی شکم زرد و 19 متغیر زیست اقلیمی تأثیرگذار بر پراکنش این گونه بعنوان گونهای که محدوده پراکنش آن متأثر از فعالیتهای انسانی است مورد بررسی قرارگرفته است. مدل سازی پراکنش گونه براساس 40 نقطه حضور و هفت متغیر زیست اقلیمی تأثیرگذار غیر همبسته از بین 19 متغیر انجام گرفت. نتایج مدل (MaxEnt ) با استفاده از نرم افزار مدل سازی آنتروپی بیشینه worldclim دریافت شده از تارنمای سازی حاکی از آن است که مطلوبترین زیستگاه این گونه نوار ساحلی خلیج فارس در جنوب ایران می باشد. نتایج مدل سازی مربوط به آینده، برخی نواحی استان سیستان و بلوچستان، نواحی مرکزی فلات ایران هم بعنوان زیستگاهه ای با درجه مطلوبیت پایینتر معرفی کرده است. مهمترین عوامل موثر بر پراکنش جکوی شکم زرد خانگی در ایران متشکل از بارش فصلی و بارش گرمترین فصل سال است که بیشترین سهم را در مدل سازی این گونه داشته اند. بمنظور اولویت گذاری حفاظتی، شناسایی گونه های بیگانه در جهت کنترل این گونه ها و حفظ تنوع زیستی حائز اهمیت است

کلمات کلیدی