هدف این پژوهش بررسی وضع موجود نوآوری در سازمانهای واسطه شهر مشهدو پیش بینی سمت و سوی نوآوری در افق 1404 است. در روند جهانی شدن رشد نوآوری بمنظور رقابت در عرصه بین‌المللی جزء ضروریات می‌باشد. شهرهای موفق و نوآور از سه سطح افراد خلاق و شرکت‌های ملی و بین‌المللی و سازمان‌هایی که این دو سطح را به یکدیگر مرتبط سازند، تشکیل شده است. مهمترین دلیل عدم دستیابی به نوآوری شهری عدم وجود یا ضعف سطح میانی بوده است.. بر همین اساس به منظور بررسی وضع موجود نوآوری در سازمان‌های واسطه شهر مشهد و پیش‌بینی سمت و سوی نوآوری در افق 1404(افق چشم انداز آمایش استان خراسان رضوی) 50 پرسشنامه با سه عامل کلیدی و 44 عامل موثر(عوامل موثر زیرمجموعه عوامل کلیدی بوده و مطالعه مبانی نظری و از طریق مصاحبه کوتاه با افراد متخصص استخراج شده) در 4 سازمان شرکت شهرک‌های صنعتی استان خراسان رضوی، دانشگاه فردوسی مشهد، شهرداری شهر مشهد و راه و شهرسازی استان خراسان رضوی پر شده است. این پژوهش از نظر هدف از نوع تحقیقات بنیادین و کاربردی است و از نظر ماهیت و روش، از نوع تحقیقات توصیفی – تحلیلی می¬باشد. به منظور رتبه‌بندی مطلوب‌ترین عوامل موثر در وضع موجود نوآوری و عدم قطعیت و ابهام بالای آن¬ها در افق 1404 از آزمون فریدمن استفاده شده است. همچنین بمنظور ارزیابی وضعیت موجود و ابهام در افق مورد نظر لایه میانی ارتباط دهنده بصورت ترکیبی از چهار مدل مدل سیستم ملی نوآوری، مارپیچ سه¬گانه، الماس پورتر و بخصوص مدل سیستم نوآوری شهری استفاده گردیده است. به نظر کارشناسان وضعیت کلی نوآوری در حال حاضر نامطلوب بوده و مدیران شهری تمایل چندانی به نوآوری در پروژه‌های شهری ندارند. حتی اگر در مراحل اولیه پژوهش در طرح‌ها نوآوری در نظر گرفته شود در مرحله اجرا با مشکلات فراوانی روبه رو می‌شوند. همچنین عدم وجود تعامل افقی و عمودی در سازمان‌ها و وجود قوانین دست و پاگیر و موازی کاری‌های فراوان باعث شده عوامل موثر نوآوری شهری با عدم قطعیت بالایی همراه بوده و رسیدن به شهر نوآور در افق 1404 تقریبا بعید باشد. در نتیجه دستیابی به شهر نوآور تغییرات بنیادی در عوامل کلیدی و موثر نیاز است که این امر اهتمام همه جانبه‌ای از طریق مدیران هم در بعد محلی و هم در بعد ملی را می‌طلبد.

کلمات کلیدی