در دورة ساسانی جامعة ایران به طبقات گوناگونی تقسیم شده بود. هر چند در بسیاری از منابع از ممکن ‌نبودن تحرک طبقاتی در این دوره سخن رفته است‌، اما شواهدی مبنی بر امکان تحرک و ارتقای طبقاتی وجود دارد. هم‌چنین، به ‌‌نظر‌ می‌رسد که جامعة طبقاتی عهد ساسانی بیش‌تر به ‌‌منظور تخصص‌‌گرایی و هویت خاص هر طبقه مطرح بوده است. این موضوع سبب می‌‌شد مشاغل در خاندان‌‌ها موروثی شود و فرزندان تجارب نیاکان و پدران خود را به ارث برند و آن ‌‌‌‌را به نسل‌‌های بعد از خود انتقال دهند. این امر تا حدودی در دورة اسلامی نیز (مانند موروثی‌ بودن پزشکی در خاندان بختیشوع) حفظ شد. هدف از نگارش مقالة حاضر، با استناد به منابع و با روش تحلیلی، شرح و بسط موارد پیش‌گفته است.

کلمات کلیدی