قرن حاضر را به سادگی می توان قرن توسعه مبتنی بر گردشگری نامید. چرا که امکانات و تسهیلات، همچنین مسائل و چالشها (شهرنشینی، افزایش افسردگی و غیره) رو به افزایش در جوامع انسانی نیازهای جدیدی را برای آن فراهم آورده است که در راس آنها ایجاد جریان انسانی با عنوان گردشگری است. در کنار گردشگری در انواع مختلف که روند رو به توسعه ای را طی میکند شاید نوع جدیدی از گردشگری به تدریج جایی را برای خود در حال دست و پا کردن است و ان هم گردشگری با چاشنی ریسک و هیجان ناشی است. از جمله فضاهایی که این شرایط را به سادگی در اختیار گردشگران قرار می دهد فضاهای ناشناخته و بکر نظیر مناطق مرزی است. این مناطق دارای ظرفیت ها و چالشهایی جهت جذب گردشگر می باشند. که با افزایش این نوع از گردشگری یعنی گردشگری با چاشنی ریسک و هیجان زمینه برای افزایش گردشگری در مناطق مرزی نیز تا حد قابل توجهی افزایش پیدا می کند. در این میان جمهوری اسلامی ایران با دارا بودن مرزهای طولانی و تعدد همسایگان دارای مناطق مرزی گسترده ای است که ظرفیت­های ویژه ای را در اختیار جهت توسعه گردشگری قرار می دهند. بر این مبنا، تحقیق حاضر که یک تحقیق توصیفی و تحلیلی است تلاش دارد با استفاده از اطلاعات کتابخانه ای به صورت کلی ظرفیت­ ها و چالش­های مناطق مرزی کشور را مورد بررسی قرار دهد. نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان دهنده آن است که شرایط مناطق مرزی کشور به گونه­ای است که به سادگی می تواند جذابیت لازم برای توسعه گردشگری مناطق مرزی با چاشنی ریسک را فراهم آورد.

کلمات کلیدی