اهداف: ساعت اجتماعی یک جدول زمانی است که طبق آن انتظار می‌رود افراد وظایف خود را به انجام برسانند. یک جنبه مهم استفاده از کیفیت زندگی تخمین‌زدن میزان رضایت از زندگی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی کیفیت و رضایت از زندگی زنان جوان و پی‌بردن به این که در حال حاضر و در جامعه امروز، حرکت‌نکردن طبق نظریه زمان‌بندی اجتماعی می‌تواند کیفیت و رضایت از زندگی را تحت تاثیر قرار دهد یا خیر، انجام شد. ابزار و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- همبستگی که در سال ۱۳۹۶ انجام شد، ۱۸۵ نفر از زنان بین ۲۰ تا ۴۰ سال که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند به دو پرسش‌نامه رضایت از زندگی و کیفیت زندگی پاسخ دادند. به‌منظور تحلیل داده‌‌ها از شاخص‌های آمار توصیفی و استنباطی (آزمون همبستگی پیرسون و T مستقل) با نرم‌افزار SPSS ۲۱ استفاده شد. یافته‌ها: بالاترین میانگین در خرده‌مقیاس کیفیت زندگی مربوط به عملکرد جسمانی و پایین‌ترین نیز مربوط به سرزندگی و نقش هیجانی بود. میانگین رضایت از زندگی ۶/۵۶±۲۲/۴۹ بود. میانگین نمره رضایت از زندگی (۲/۵۴۵=t؛ ۰/۰۴۹=p) و نمره خرده‌مقیاس‌ عملکرد جسمانی (۲/۴۹۵=t؛ ۰/۰۲۵=p) بر حسب سن، نمره خرده‌مقیاس سرزندگی بر حسب سطح تحصیلات و نمره عملکرد جسمانی بر حسب وضعیت اشتغال (۰/۰۱=t؛ ۰/۰۱۱=p) تفاوت معنی‌داری داشت. بین خرده‌مقیاس‌های کیفیت زندگی و رضایت از زندگی به‌جز خرده‌مقیاس عملکرد جسمانی، همبستگی مثبت و معنی‌داری مشاهده شد. نتیجه‌گیری: افراد، دیگر از نظریه زمان‌بندی اجتماعی به‌طور ثابت پیروی نمی‌کنند و انتظارات مربوط به رویدادهای مناسب اوایل بزرگسالی (جوانی) نسبت به گذشته، کمتر صریح و روشن است.

کلمات کلیدی