افزایش مقاومت میکروارگانیسم ها به آنتی بیوتیک های رایج منجر به یافتن ترکیبات ضد میکروبی جدید شده است. پپتیدهای ضد میکروبی یکی از گزینه های مناسب برای جایگزینی آنتی بیوتیک های موجود می باشند. لازیوگلوسین ها گروهی از پپتیدهای زیست فعال می باشند که در مطالعه حاضر، عملکرد ضد میکروبی پپتید نوترکیب لازیوگلوسین ɪɪɪ بر پنج عامل بیماری‌زای باکتریایی غذایی (باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس، سالمونلا تیفی موریوم، انتروکوکوس فکالیس، لیستریا مونوسیتوژنز و اشرشیا کلی) و همچنین بررسی دوز سمیت آن بر یک رده سلول انسانی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حکایت از عملکرد ضد میکروبی مناسب پپتید نوترکیب دارد به صورتی که حداقل غلظت بازدارندگی(MIC ) و کمترین غلظت کشندگی(MBC) پپتید لازیوگلوسین ɪɪɪ بر باکتری های مورد آزمون به ترتیب در محدوده µg/ml 625/8-851/3 و µg/ml 406/15-703/7 بود. نتایج حاکی از آن بود که باکتری استافیلوکوکوس اورئوس بیشترین حساسیت را به این پپتید دارد به طوری که مقادیر MIC و MBC آن به ترتیب 851/3 و 703/7 بود. غلظتی از پپتید که اثر سمی بر روی سلول های کلیه جنین انسان نشان داد (1652 µg/ml) به مراتب بیشتر از مقادیر MIC و MBC بدست آمده بود. نتایج این مطالعه نشان داد خاصیت باکتری کشی این پپتید با آنتی بیوتیک های رایج قابل رقابت می باشد.

کلمات کلیدی