مجازات همیشه در کانون توجه اندیشمندان، فلاسفه، جامعه شناسان و حقوقدانان بوده است. در دنیای مدرن مجازات به یک معما و دغدغه فراگیر زندگی اجتماعی تبدیل شده است. این امر سیاستگزاران و مدیران جوامع را با نوعی سردرگمی و یأس مواجه ساخته است. نوسانات سیاست کیفری در جامعه به پدیده ایشناخته شده است. ظاهرا نه سخت گیری های سیاست کفری به ثمر نشسته اند و نه شیوه های اصلاحی و تربیتی در اجرای کیفر توانسته اند به اهداف خود برسند. تلاش فلاسفه حقوق کیفری، کیفرشناسان، جرم شناسان و حقوقدانان هنوز نتوانسته است نسخه تمام و کمال و مورد د وفاقی در اختیار سیاستگزاران قرار دهد. گروه اخیر نیز نگرانی ها و دغدغه های خاص خود را دارند و الزاما منتظر تجویز نسخه های شفابخش اندیشمندان و عالمان دلسوز جامعه نیستند. اما آیا اصولا طرح موضوع به کیفیتی که در بالا بدان اشاره شد صحیح است؟ آیا میشود مدعی شد که نظام عدالت کیفری در جامعه مدرن امروزی به اهداف خود نرسیده است؟ آیا می توان نطام کیفری را از نگاه اهداف و آرمانها از پیش تعین شده تجزیه و تحلیل نمود؟ شاید مجازات الزاما در مسیرهای مهندسی شده عقلانی و مدیریتی حرکت نمی کند. مجازات در کنار اهداف از پیش تعیین شده، نقش ها، کارکردها و ماهیت های دیگری نیز دارند. اگر به کیفر از لنز اصلاح، تربیت، بازپروری اجتماعی، کاهش آمار جرائم و امثال آن بنگریم، یأس و نگرانی مورد اشاره کاملا طبیعی است. اما اگر به کیفر به عنوان عکس العمل و دفاع طبیعی جامعه در مقابل هجومی که بدان میشود نگاه کنیم و یا مجازات را وسیله ای برای بیان ارزشها و احساسات عمومی، ایجاد نوعی نظم و انظباط در جامعه و کنترل و مدیریت بدانیم، ممکن است به نتایج متفاوتی دست یابیم.