ساختارهایی در زندگی وجود دارد که ذهن را مشغول می‏کند و اندیشیدن در باب چیستی، چالش‌ها و امکان‌های این ساختارها آیندة جماعت‌های انسانی را رقم می‏زند. سنت اندرزنامه‌نویسی یا سیاست‌نامه‌نویسی ایرانی به علت بهره‌مندی از ذخایر باستانی و تداوم آن در مملکت‌داری ایران میانه و جدید رویکردی واقع‌گرا و پدیداری به ساختارها دارد و با مکانیزم‌های پیچیده‌ای راه‌حل‌های استراتژیک برای آن‌ها عرضه می‏کند. یکی از سیاست‌نامه‌نویسان معتدل، مصلحت‌اندیش و واقع‌گرایی اندیشة ایران در زمانه‌ای بحران‌زده سعدی است. سعدی در گلستان خویش سیاست را به مثابه تدبیر ساخت‌های روزمره مورد تحلیل قرار داده است. او که سیاست را به مثابه به کار بردن تکنیک‌های عملی پدیدار می‏سازد سعی می‏کند اخلاق جایگاهی برآمده از خردمزدایی و تداوم‌یافته در عقلانیت دورة میانه ایران را به صورت واقعی تصویرسازی کند. چهار ساختار زندگی روزمره یعنی ساختار دولت و حکومت، ساختار ثروت و معیشت، ساختار لذت و غریزه و ساختار شریعت و مذهب با زبان ناب و بخردانه سعدی در سه سطح چیستی و هستی، آسیب‌شناسی و ارائة راهکار مورد واکاوی قرار گرفته‌اند. این کتاب تفسیری ساختارگرایانه و انتقادی از سیاست‌نامه در سنت اندیشة سیاسی ایران است.