فرآیندهای معمول آبگیری از مواد غذایی از جمله روش های حرارتی، اثرات نامطلوبی مانند تخریب پروتئین ها، ترکیبات آروماتیک و مواد رنگی را در پی دارند. علاوه بر این، معضلات خاص فنی و مصرف بالای انرژی نیز در این گونه روش ها موجود می باشد. به همین دلیل فرآیندهای تغلیظ و آبگیری از مواد غذایی به سمت شیوه های غیر حرارتی یا کاهش اثرات حرارتی سوق داده می شوند. سوپرجاذب‌ها، شبکة پلیمری به شدت آبدوستی می‌باشند که صدها برابر وزن خود آب و مایعات آبی را جذب و در ساختمان خود نگه می‌دارند. این مواد زیرگرو‌هی از خانوادة هیدروژل‌ها هستند که پس از جذب آب به حالت ژل در می‌آیند. در پژوهش حاضر، امکان آبگیری از ماست توسط این مواد جاذب برای اولین بار مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایشات به عمل آمده، اثرات وجود سوپرجاذب، نوع بستر (افقی و عمودی) و زمان در روش معمول تغلیظ ماست (استفاده از غشای تراوا) مورد مطالعه قرار گرفتند. درصد ماده خشک باقیمانده و میزان مواد جامد محلول در کلیه نمونه های آبگیری شده در زمان های مختلف اندازه گیری و تا مدت 180 دقیقه تعقیب گردید. نتایج حاصله پس از تجزیه و تحلیل آماری نشان دادندکه استفاده از سوپرجاذب پلیمری می‌تواند زمان آبگیری را به کمتر از یک‌سوم کاهش دهد. از سوی دیگر، در یک مدت زمان مشخص، استفاده از سوپرجاذب در یک بستر پهن موجب افزایش بیش از 70 درصد ماده خشک ماست نسبت به روش‌ فعلی (بدون سوپرجاذب و بستر عمودی) می‌گردد. نتایج تحقیق به عمل آمده، استفاده از سوپرجاذب پلیمری پایة آکریلی را به عنوان یک مادة شدیداً آبدوست در آبگیری غیرحرارتی بسیاری از مواد غذایی پیشنهاد می نماید.

کلمات کلیدی