چکیده با نگاهی دقیق به آثار آرتور میلر، نمایشنامه نویس بزرگ قرن بیستم، میتوان دریافت که او با زندگی انسانهای معمولی جامعه اش آشنا بوده است و علاقه او به انسانهای طبقه متوسط در جامعه سرمایه داری و نگرش او نسبت به حقوق پایمال شده اینگونه افراد در همه نمایشنامه هایش نمایان است. میلر نه تنها تکنیکهائی همانند اونیل و ایبسن در آثارش بکار می برد بلکه علاقه او به مردان و زنان طبقه متوسط جامعه و انسانهائی که در شرایط دشوار زندگی ارزشهای اخلاقی خود را از دست نمی دهند، از او نمایشنامه نویسی بزرگ ساخته است. این ویژگی انسانی تنها خصوصیت میلر است که او را از سایر نمایشنامه نویسان هم دوره اش جدا می کند و وی را به عنوان نمایشنامه نویسی اخلاق گرا مطرح می نماید. با بررسی بیشتر درمی یابیم که در وجود آرتور میلر نمایشنامه نویس، خصائص و نگرش ها بیشتر به صورت \\\\\\\"اخلاقی\\\\\\\" بروز می کند تا \\\\\\\"زیبائی شناختی\\\\\\\" و همین نگرش است که نیروئی خاص به نمایشنامه های او می بخشد. اعتقاد میلر و موضوعاتی که عرضه می کند در سطحی وسیعتر نوشته ها و آثاری در ارتباط با تمامی انسان ها و مسائل انسانی است و آنچه در درجه اول محرک او برای نوشتن است، نگرشهای اخلاقی اوست. بنابراین، تمامی آثار میلر و نگرش اخلاقی او را در نمایشنامه نویسی می توان بصورت مجموعه ای در نظر گرفت که به آنچه که خود او \\\\\\\"سنگر و استحکامات بی رحمی و سنگدلی جامعه سرمایه داری\\\\\\\" می نامد حمله می کنند. مقاله حاضر چگونگی نگاه میلر در نمایشنامه نویسی و نگرش اخلاقی او را ارائه می دهد. کلید واژه ها: آرتور میلر، نمایشنامه، ادبیات نمایشی، نگرش اخلاقی.

کلمات کلیدی