با توجه به اینکه استرس در دوران جنینی اثرات گوناگونی بر فرآیندهای بیولوژیکی و بخش های مختلف ساختارهای جنینی دارد و اختلالاتی را در رفتار اجتماعی و تنظیم محورHPA ایجاد می کند در این مقاله هدف بررسی اثرات استرس دوران جنینی بر ویژگی های مورفولوژیکی هیپوکامپ درنوزادی وبلوغ وتست رفتاری در محیط Openfield و Plus-maze Elevatedدر دوران بلوغ می باشد . روش کار: رت های ماده حامله نژاد ویستار به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. نمونه های کنترل در شرایط بدون استرس نگه داری می شدند ، ولی گروه تجربی از هفته دوم بارداری هر روز به مدت 3 ساعت به وسیله Restrainer تحت استرس بی حرکتی قرار گرفتند . مطالعات رفتاری با استفاده از Open field (OF) و Elevated Plus Maze(EPM) انجام گرفت. مطالعات بافتی هیپوکامپ در اولین روز تولد با دو متد رنگ آمیزی گلژی و آبی تولوئیدین انجام شد. نتایج: نتایج مطالعات رفتاری فرزندان که در سن 5/2 ماهگی بعمل آمد نشان داد که از نظر فعالیتهای حرکتی و شناختی و رفتار هیجانی در تعدادی از پارامترها اختلاف معنی داری وجود دارد بطوریکه در گروه تجربی میزان فعالیتهای حرکتی و شناختی کاهش و میزان اضطراب و هیجان نسبت به گروه کنترل افزایش یافته است. مطالعات بافت شناسی نشان داد که شکل یافتگی نورونهای هیپوکامپ به خصوص درناحیه پیرامیدال به دنبال استرس جنینی درگروه تجربی نسبت به گروه کنترل کمترمی باشد. مطالعات بافتی هیپوکامپ فرزندان در 5/2 ماهگی کاهش میزان رشته‌هایی را که بین ناحیه پیرامیدال هیپوکامپ و ژیروس دندانه ای وجود دارند را نشان می‌داد. بحث و نتیجه گیری: با مطالعه این موارد ومقایسه آنها با مراحل مختلف تکامل سلولهای عصبی می توان فرضیه به تاخیر افتادن تکامل هیپوکامپ بدنبال استرس دوره جنینی را مطرح نمود که احتمالا ناشی از تغییرات ایجاد شده در نوروترانسمیترهای موثر در تکامل سلولهای عصبی و کاهش میلینه شدن سلولهای عصبی و تغییرات ایجاد شده در میزان گلوکوکورتیکوئیدها می باشد که در تنظیم تکثیر نورونی و نیز رفتارهای هیجانی و جستجو گری موثر می باشند .

کلمات کلیدی