منطق فازی بعنوان یک ابزار انعطاف‌پذیر که قابلیت استفاده برای هر سیستمی را دارد، جهت ارائه و توسعه یک تکنیک جدید برای تخمین و بازسازی داده‌های بارندگی بکار گرفته شده است. تکنیک مبتنی بر منطق فازی، بارندگی هر نقطه را با توجه به داده‌های موجود در ایستگاههای هواشناسی مجاور و درجه تاثیر ایستگاهها بر مبنای تغییر طول و عرض جغرافیایی و ارتفاع تخمین می‌زند. این کار با ارائه دو تابع عضویت فازی اختلاف فاصله و ارتفاع انجام شد. هرکدام از این توابع خود ترکیبی از چهار مجموعه فازی با اشکال مثلثی و ذوزنقه‌ای با همپوشانی جزئی بوده، که منجر به ایجاد 16 قانون فازی گردید. برای محاسبه وزن و ضریب هرایستگاه نیز حداقل 2 و حداکثر 4 قانون فعال ‌شد. این تکنیک با استفاده از 48 ایستگاه‌ هواشناسی در کل استان خراسان بزرگ آزمون شده و نتایج حاصل از آن با روش عکس‌فاصله و روش میانگین‌گیری مقایسه گردید. نتایج حاصله حداقل خطا را برای تکنیک فازی بدست داد بطوریکه متوسط خطای مطلق و انحراف نتایج مدل برای مقادیر تخمین زده شده به ترتیب 4/7 و 64/0- میلیمتر برای تکنیک فازی، 53/14 و 89/3- میلیمتر برای روش عکس فاصله، و 74/12 و 67/4 میلیمتر برای روش میانگین‌گیری می‌باشد. همچنین تاثیر تعداد ایستگاهها بر نتایج روش‌های مختلف مورد بررسی قرار گرفت که نهایتاً استفاده از 4 ایستگاه بهترین نتایج را در مدل فازی بدست داد.

کلمات کلیدی