عنوان : ( بررسی واژه هایی از گویش تاتی شمال خراسان در آثار مولانا )
نویسندگان: محمدتقی ایمان پور , هادی اکبرزاده ,
چکیده
چکیده گویش تاتی شمال خراسان یکی از گویش های اصیل و مهم زبان فارسی است که امروزه در بخش هایی از شمال خراسان مانند سنخواست، راز، گیفان و... رایج است. بررسی و شناخت این گویش هم به سبب گستردگی آن در پهنهای وسیع و کثرت مردمانی که بدان سخن میگویند و هم به سبب پیشینهای تاریخی و پیوند آن با گذشتة زبان فارسی، ارج و ارزش فراوان دارد. امروزه شاهد هستیم که بعضی از واژههای این گویش که در دوران های مختلف تاریخی که بخشی از گنجینهی زبان فارسی را میساختهاندوامروزه به فراموشی سپرده شدهاند،هنوزدر گویش تاتی شمال خراسان رواج دارند. علاوه بر آن بسیاری از واژهها و ترکیبهای زیبا واصیل و دیریابِ آثارِ کهن زبانِ فارسی راکه به وفور توسط مولوی بکارگرفته شده است را میتوان در گویش تاتی شمال خراسان یافت که این نکته ضرورت بررسی آن را ایجاب میکند. لذا در این جستار برآنیم با استفاده از شیوه کار میدانی و کتابخانه ای وبا نگاهی به آثار مولانا و معرفی بسیاری از واژگان تاتی به کار گرفته شده در آنها، اهمیت حفظ تلفظ کهن بعضی از واژهها و ساختارهای کهن این گویش را بررسی کنیم. کلیدواژه ها: آثار مولانا، گویش تاتی، سنخواست، تلفظ، واژگان.