توجه به محدودیت بسیاری از نهاده ها و عوامل تولیدی در بخش کشاورزی و همچنین ویژگی های اقلیمی و جغرافیایی متفاوت در مناطق مختلف، گام برداشتن بر اساس اصل مزیت نسبی در منطقه از اهمیت بالایی برخوردار است(9). مزیت نسبی یکی از ابزارهای کارآمد برای تصمیم گیری در تولید و تجارت محصولات می باشد که از دو بعد جایگزینی واردات و توسعه صادرات حائز اهمیت می‌باشد. بخش کشاورزی استان خراسان رضوی به عنوان یکی از بزرگترین و مهمترین تولیدکنندگان محصولات کشاورزی با برخورداری از ظرفیت ها و توانمندی های وسیع با بیش از 95/1113 هکتار سطح زیر کشت محصولات زراعی و باغی و با تولید بیش از 7574950 تن از انواع محصولات زراعی و باغی و دامی جایگاه تعیین کننده ای در اقتصاد ملی و استان داشته و نقش مهمی در تامین نیازهای حیاتی جامعه، امنیت غذایی، تامین مواد اولیه مورد نیاز صنایع و ایجاد اشتغال داشته است. این استان در تولید محصولات باغی از قبیل پسته و گلابی رتبه دوم کشوری را داراست(22). این مطالعه به بررسی الگوی کشت موجود در9 شهرستان منتخب استان خراسان رضوی و مقایسه آن با الگوی حاصل از شاخص هزینه منابع داخلی می پردازد. داده های مورد استفاده در این مطالعه از طریق تکمیل 400 پرسشنامه در شهرستان های منتخب به دست آمده-است. نتایج بیانگر این است که در اکثر شهرستان های مورد بررسی الگوی کشت موجود با الگوی کشت مبتنی بر مزیت نسبی سازگار نیست.

کلمات کلیدی