مقدمه: مورفین و استرس بر یادگیری و حافظه فضایی اثرات متناقض داشته اند. تاکنون اثر دوزهای بسیار کم مورفین بر حافظه پرداخته نشده اما در مطالعه حاضر، تجویز حاد دوزهای بسیار ناچیز مورفین با دوزهای متعارفش مقایسه و پاسخها در حضور استرس مکرر هم بررسی شدند. ،10μg/kg ،1μg/kg 200-250 ) بطریق زیر دستهبندی شدند، الف ) مورفین حاد (تجویز داخل صفاقی دوزهای g) روش ها: موشهای صحرایی نر بالغ نژاد ویستار 10 )، پس از 4 روز آموزش، 30 دقیقه قبل از سنجش حافظه در روز 5 در ماز آبی موریس تجویز شد . ب) استرس مکرر، 30 دقیقه قبل از mg/kg 1 و mg/kg ،100μg/kg آموزش، حیوانات تحت استرس شنای اجباری قرار گرفتند. حافظه در روز 5 سنجش شد. ج) استرس مکرر- مورفین حاد، ابتدا تیمارها مثل دسته ب و سپس دسته الف دریافت شد . در کلیه حیوانات سنجش حافظه روز دوازدهم بدون دریافت تیمار انجام شد. زمان و مسافت طی شده تا سکو حین جلسات آموزش بعنوان پارامترهای یاد گیری و زمان حضور در ربع دایره هدف در روز 5 و 12 بعنوان پارامتر به یادآوری اندازهگیری شد. و (P< استرس مکرر سبب کاهش روند یادگیری ( 0.001 .(P< 10 مورفین، کاهشی معنیدار در به یادآوری ایجاد نمودند ( 0.001 mg/kg 1 و μg/kg یافته ها: دوزهای حاد .(P< 1، کاهش به یادآوری مشاهده شد ( 0.001 mg/kg شد. در همه گروههای استرس مکرر- مورفین حاد بجز دوز (P< به یادآوری ( 0.05 1 احتمالا توسط اثرات تحریکی اپیوئیدی مخل به یادآوری می شود که μg/kg 10 مورفین احتمالا توسط اثرات مهاری و دوز بسیار ناچیز mg/kg نتیجه گیری: دوز معمول نیازمند تحقیق مکانیسمی است. اختلال در به یادآوری در همه گروههای استرس مکرر -مورفین حاد، جمع اثرات این دو تیمار را پیشنهاد میکند.

کلمات کلیدی