شکوفایی هر ملتی ،زمانی نمود عینی دارد که فرزندان آن ملت،در جهت شناخت گذشتگان و بازنگری آداب و سنن آنان ،گام بردارند و مسیر حرکت و تحول ایشان را با نگاهی عالمانه و نقادانه از نظر بگذرانند.شکوفایی هر ملتی، زمانی می تواند رخ دهد و نمود عینی داشته باشد، که فرزندان آن ملت، در جهت شناخت گذشتگان و بازنگری آداب و سنن و فرهنگ آنان، گامهایی اساسی و مستمر بردارند و مسیرحرکت و تحول ایشان را با نگاهی عالمانه و نقادانه از نظر بگذرانند؛ ضمن آن که ضروری است، به عوامل ضعف اجتماعی ایشان نیز، بپردازند و درجهت تقویت آنها بکوشند. تعصب و پافشاری بر سنن یک قوم- هرچندزمانی، مایه حرکت و پویایی آنان بشمار می آمده -امروزه به سبب تحولات اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و بویژه علمی، نمی تواند الزاما مفید باشد و کارایی گذشته را در خود داشته باشد؛ ضمن آن که باید اذعان نمود که بسیاری از این آداب و فرهنگها، نه تنها ممکن است ارزش گذشته خود را حفظ کنند؛ بلکه می توانند خود، عاملی به سوی کمال و زندگی بهتر یک قوم و شناخت بیشتر آنان از اجداد و نیاکان خود باشند، که آثار ادبی یکی از نمونه های بارز آن است. اشعار و گفتاری که از پارسیان در زمینه های گوناگون تربیتی و اخلاقی، با تکیه بر معنویات برگرفته از آداب و مقررات دینی، باقی مانده است، یکی از جنبه های مثبت و درخشان این قوم است که ما در این نوشتار کوتاه کوشیده ایم به گوشه ای از آنها ازخلال آثار انبوه و ارزنده ثعالبی نیشابوری اشاره ای داشته باشیم.

کلمات کلیدی