پس از تعیین برخی ویژگی های فیریکی و شیمیایی 5 رقم جو کشت شده در استان خراسان، به منظور بررسی اثر جیره های حاوی آنها بر عملکرد جوجه های گوشتی، قابلیت هضم مواد مغذی مختلف و انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری تصحیح شده برای نیتروژن (AMEn )، آزمایشی با استفاده از 200 قطعه جوجه خروس گوشتی از سن 8 تا 28 روزگی در قالب یک طرح کاملاٌ تصادفی با آزمایشات فاکتوریل 5×2 اجرا شد. عامل اول ارقام مختلف جو با سطح ( CB-74-2، کویر آتنایز، ماکویی، ریحان و والفجر) و عامل دوم مکمل آنزیمی با دو سطح (صفر و 1/0% جیره) را شامل بود. در مقایسه با ویزگی های فیزیکی ارقام جو مورد مطالعه، بین ترکیبات شیمیایی آنها اختلافات معنی داری (05/0p<) مشاهده شد. طی دوره آزمایش، علیرغم مصرف مقادیر یکسان جیره های آزمایشی توسط جوجه ها، جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی جو CB-74-2 بیشترین میزان رشد را نشان داد(01/0p<). افزودن مکمل آنزیمی باعث بهبود معنی دار افزایش وزن(05/0p<) و ضریب تبدیل غذایی(001/0p<) گردید. درصد قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی، چربی و ابقاء نیتروژن و همچنین AMEn در بین جیره های فاقد آنزیم و نیز بیشترین بهبود در شاخص های مذکور در جیره های حاوی آنزیم، به جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی رقم کویرآتنایز (دارای بالاترین گرانروی) تعلق داشت (01/0p<). طبق نتایج این پژوهش، جو از CB-74-2 توانست بهترین افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی را بین پنج رقم جو مورد مطالعه در تغذیه جوجه ها نشان دهد و تأثیر مثبت مکمل آنزیمی در جیره حاوی جو با گرانروی بالا (کویرآتنایز) بر قابلیت هضم چربی و ٍAMEn به مراتب بیشتر از سایر ارقام جو مشاهده گردید.

کلمات کلیدی