به منظور بررسی تأثیر محدودیت غذایی در جوجههای گوشتی، آزمایشی با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه هایبرو به صورت فاکتوریل 2) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تکرار و 12 قطعه جوجهخروس یا جوجهمرغ گوشتی در هر تکرار انجام × با دو فاکتور جنس و محدودیت غذایی ( 2 11 روزگی بود . محدودیت غذایی به صورت حجیم کردن جیره - گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد و یک دوره محدودیت غذایی در سن 4 غذایی با آرد پوسته خارجی برنج اعمال گردید . نتایج این آزمایش نشان داد که کاهش رشد جوجه ها در تیمار محدودیت غذایی، در سن 42 روزگی به طور ، کامل جبران شد و در 49 و 56 روزگی میانگین وزن بدن تیمار ت حت محدودیت غذایی به طور غیر معنیداری بیشتر از تیمار شاهد بود. میانگین وزن 42 49 و 56 روزگی و مصرف خوراک جوجه خروسها به طور معنی داری بیشتر از جوجه مرغها بود . میانگین خوراک مصرفی روزانه و ضریب تبدیل غذایی در 56 روزگی، تحت تأثیر تیمار آزمایش قرار نگرفت . این شاخص ها در جوجه خروسها به طور معنی داری بهتر از جوجه مرغها بود . - 49 و 0 -0 ،42- سنین 0 از میان ترکیبات لاشه تنها میانگین درصد چربی لاشه در تیمار محدودیت غذایی به طور معنی داری کمتر از تیمار شاهد بود . میانگین درصد چربی حفره شکمی در سنین 49 و 56 روزگی در تیمار محدودیت غذایی به طور معنیداری کمتر از تیمار شاهد بود . درصد چربی لاشه جوجه خروس ها به طور پس از محدودیت غذایی به طور معنی داری کاهش یافت؛ ولی در دوره رشد جبرانی بیشتر از T معنی داری کمتر از جوجه مرغها بود . غلظت هورمون 4 تیمار شاهد بود اما اختلاف معنی داری نداشت . به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که با به کار بردن یک دوره محدودیت غذایی در سنین پایین، ضمن حصول رشد جبرانی، چربی لاشه و چربی حفره شکمی کاهش می یابد.

کلمات کلیدی