بحث سطوح و مرجعیت تصمیم گیری در نظام برنامه درسی مورد توجه اغلب صاحبنظران و متخصصان قلمرو برنامه درسی است. به همین سبب، این صاحبنظران الگوهای مختلفی برای تصمیم‌گیری شناسایی و ارائه نموده اند. از سویی دیگر، بررسی‌ها نشان می‌دهند که طی چند دهة اخیر، در نظامهای آموزشی و برنامه درسی کشورهای مختلف جهان نسبت به تمرکز زدایی اشتغال ذهنی و عملی جدی وجود داشته است. چندی است که در آموزش و پرورش ایران بحث تمرکززدایی در نظام برنامه درسی مطرح شده است. هدف اصلی این پژوهش تصمیم گیری درباره امکان ایجاد و گسترش تمرکززدایی در نظام برنامه ریزی درسی این کشور و در نهایت طراحی الگوی مناسب برای برنامه ریزی درسی منطقه ای می باشد. مقاله حاضر از چهار بخش اساسی تشکیل شده است: نخست پیشینه نظری و پژوهشی تمرکز زدایی در نظامهای برنامه درسی تشریح شده و در گام بعدی، پس از انجام بررسی ها و مطالعات مورد نیاز در منابع داخلی و خارجی، الگوی نظام برنامه درسی منطقه ای در قالب 16 مرحله طراحی و معرفی گردیده است. بحث بعدی، اعتباربخشی الگوی طراحی شده از منظر صاحبنظران دانشگاهی و کارشناسان وزارت آموزش و پرورش می باشد (در یک جمع بندی کلی، نتایج اعتباربخشی الگو حاکی از آن است که اکثریت قریب به اتفاق گروه های نمونه اعم از اساتید و کارشناسان وزارت آموزش و پرورش اجزا و مولفه های مختلف الگوی طراحی شده را مورد تایید و تصدیق قرار داده و آن را مطلوب ارزیابی کرده اند). در نهایت بحث و نتیجه‌گیری ارائه شده است.

کلمات کلیدی