شوری منابع آب و خاک از مهمترین مشکلات کشاورزی در ایران است. در شرایط شور فراهمی عناصر غذایی در محلول خاک به واسطه غلظت زیاد یون های کلر و سدیم و بعضاً کلسیم کاهش یافته و منجر به اختلال در امر تغذیه و بر هم خوردن تعادل عناصر غذایی گیاه می‌گردد. بنابراین نقش تغذیه صحیح در این شرایط بسیار حائذ اهمیت بوده تا بتوان ضمن کمک به حفظ تعادل عناصر غذایی زمینه رشد مناسب و افزایش عملکرد گیاه را فراهم نمود. به منظور بررسی تأثیر شوری آب آبیاری و مصرف روی بر عملکرد و ترکیب شیمیایی گندم آزمایشی با مقادیر مختلف شوری آب آبیاری ( شاهد، 4، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر با استفاده از نمک های کلریدکلسیم و سدیم و سولفات منیزیم با نسبت مولی 1:1) و کود سولفات روی (0، 10، 20 و30 میلی گرم روی در کیلوگرم خاک و محلول پاشی با غلظت 3 در هزار) در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل با چهار تکرار در شرایط گلخانه انجام گرفت. نتایج نشان داد که شوری آب عملکرد دانه و کاه و کلش گندم را کاهش داده در حالیکه مصرف روی در تمامی سطوح شوری (به غیر از شوری 12 دسی زیمنس بر متر) عملکرد را بهبود بخشید. در اثر مصرف آب شور مقدار نیتروژن، فسفر، روی و آهن کاه و کلش و دانه، مقدار منگنز و مس در دانه و پتاسیم در کاه و کلش کاهش یافت. لیکن روی مصرفی توانست غلظت نیتروژن، روی و آهن در کاه و کلش و دانه، پتاسیم کاه و کلش و مس دانه را افزایش دهد. به طور کلی می توان چنین نتیجه گیری کرد که افزودن روی در شرایط شور از طریق بهبود وضعیت عناصر غذایی در گیاه و کاهش اثرات شوری باعث ترغیب رشد و تا حدی افزایش عملکرد گندم می‌گردد.

کلمات کلیدی