مطالعات بوم شناسی فردی منجر به فراهم آمدن اطلاعات پایه و اساسی در مورد گونه های مرتعی می شود که برای مدیریت صحیح و اصلاح مراتع ضروری است. هدف از این مطالعه، بررسی آت اکولوژی گونه درمنه قرمز Artemisia turanica Krasch. در مراتع قشلاقی استان خراسان شمالی بود. پژوهش بصورت بازدیدهای صحرایی و اندازه گیری های آزمایشگاهی در سال های 88-1387 انجام شد. بر اساس نتایج، این گیاه در دامنه ارتفاعی 1000 تا 1500 متر از سطح دریا، اراضی دشتی و گاهی مناطق تپه ماهوری، و شیب های صفر تا 60 درصد رویش دارد. رویشگاه های درمنه قرمز، در محدوده بارندگی متوسط سالانه 200 تا 300 میلی متر و دمای 8 تا 16 درجه سانتی گراد است. سازند زمین شناسی مارن، کنگلومرا و ماسه سنگ، خاک سیلتی لوم، قلیائی ضعیف با درجه شوری متوسط و فقیر از نظر ماده آلی و نیتروژن است. شروع رویش سالانه از اوایل فروردین، ظهور ساقه های گل-دار ابتدای مردادماه، بذر دهی ابتدای مهرماه است؛ ریزش بذرها در آذر و دی کامل می شود. کیفیت علوفه از ابتدا به انتهای فصل رشد کاهش می یابد؛ که این تغییر بصورت کاهش میزان پروتئین و افزایش ADF، NDF و ماده خشک نمودار می شود. در ماههای آذر و دی، مقدار انرژی متابولیسمی درمنه قرمز کمتر از حد بحرانی (Mj/kg 8) است؛ لذا این گیاه به تنهایی نمی تواند جیره غذایی کاملی را برای دام در مراتع قشلاقی تامین کند. در مقابل، پروتئین بالا، خوشخوراکی بیشتر و مقاومت به خاک هایشور از نقاط قوت گیاه درمنه قرمز نسبت به سایر گونه های درمنه در استان خراسان شمالی است.

کلمات کلیدی