پایش خشکسالی در هر منطقه یکی از بخش‏های مهم در مدیریت خطر خشکسالی است. ‌درون‏یابی یکی از روش‏های مناسب برای پیش‏بینی مکانی‌ خشکسالی است. به‌‌این منظور، پس از انجام آزمون‌های آماری، تعدادی از ایستگاه‌های باران‏سنجی استان گلستان با پراکنش مکانی مناسب که تا پایان سال آبی 86-1385 (دوره آماری 25 ساله) داده‌های بارش آنها برداشت شده‌‌بود، انتخاب شدند. وضعیت رطوبتی (خشکسالی) هر یک از ایستگاه‌ها در طول دوره آماری در نه دوره مختلف (شامل 8 دوره ماهانه و یک دوره سالانه) با استفاده از شاخص بارش استاندارد شده (SPI) مورد بررسی قرار گرفت. سپس برای پایش و سنجش خشکسالی در هر منطقه، روش‌های درون‌یابی قطعی (IDW، GPI، RBF) و زمین‌آماری (Kriging) مورد استفاده قرارگرفتند. پس از تعیین بهترین روش درون‌یابی براساس فاکتور خطا و تبدیل اطلاعات نقطه‌ای به منطقه‌ای، نقشه‌های‌ شدت خشکسالی طی 25 سال برای تمامی دوره‌ها تهیه شد. در مرحله بعد گسترش مکانی هر یک از وضعیت‏های رطوبتی در طی دوره آماری 25 سال (62-1361 الی 86-1385) در استان گلستان در محیط نرم افزار ArcGIS Ver9.2 رسم شد و مناطق تحت خطر خشکسالی شناسایی شدند. براساس نتایج بدست آمده در بررسی روش‏های درون‏یابی، روش کریجینگ و RBF در دوره‌های زمانی مختلف در پهنه‏بندی شدت خشکسالی نتایج بهتری را نشان‌‌دادند. علاوه بر این نتایج نشان می‏دهند که به طور متوسط در هر سال 13 درصد استان دچار خشکسالی است. وسیع‏ترین خشکسالی در مقیاس سالانه در سال 64-1363 رخ داده است که 54 درصد از سطح استان دچار خشکسالی بوده است. در مقیاس ماهانه نیز وسیع‏ترین خشکسالی در دوره SPI9 ماهه منتهی به ماه آبان سال 65- 1364 رخ داده است که در آن 87 درصد از سطح استان دچار خشکسالی بوده است. بر اساس شاخص SPI انتظار می‌رود که به طور متوسط در 68 در صد زمان‏ها در هر دوره زمانی وضعیت رطوبتی در محدوده عادی باشد، ولی در این تحقیق مشاهده شد که از نظر مکانی در هر دوره زمانی، به طور متوسط بیش از 68 درصد (به‌طور معمول بیش از 70 درصد) وسعت منطقه از نظر توزیع مکانی در محدوده عادی قرار می‏گیرد. بنابراین بر اساس شاخص SPI وسعت منطقه‏ای محدوده تحت پوشش وضعیت عادی سالانه بیش از مقدار مورد انتظار است.

کلمات کلیدی