پن استئایتیس (Panosteitis) یک بیماری خود محدود شونده و دردناک است که عمدتاً یک یا چند استخوان‎ بلند اندام‎های حرکتی را در سگ‎های جوان نژاد بزرگ مبتلا می‎کند. شکایت اولیه و علامت بالینی معمولاً لنگش ناگهانی حاد بدون تاریخچه ای از تروما است. نرها 4 برابر بیشتر از ماده‎ها مبتلا می‎شوند. با وجود این‎که سگ‎ها در سنین 5-12 ماه بیشترمبتلا می‎شوند اما در سنین 2 ماهگی و 7 سالگی نیز گزارش شده است. هدف از این مقاله گزارش یافته‎های بالینی و رادیوگرافی این عارضه می‎باشد. یک قلاده سگ نر 6 ماهه نژاد ژرمن شفرد با شکایت لنگش بدون سابقه تروما به پلی کلینیک دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی ارجاع داده شد. حیوان به مدت 3 روز دست راست خود را روی زمین نمی‎گذاشت و به هنگام خواب ناله می‌‎کرد اما طی معاینه بالینی هیچ عکس‎العملی که نشانه ی درد باشد را نشان نداد. در رادیوگرافی از نماهای استاندارد از اندامهای حرکتی، با مشاهده افزایش رادیواپسیتی در حفره مدولاری استخوان های زند زبرین، زند زیرین و بازو و عدم رویت نشانه‎های رادیولوژی مرتبط با سایر بیماری‎های استخوان پن استئایتیس تایید گردید. ارائه ی این گزارش بالینی نشان دهنده ی لزوم دقت در علایم رادیولوژی به ظاهر طبیعی این عارضه جهت تشخیص آن می باشد.

کلمات کلیدی