مقدمه:اتیسم یا درخودماندگی یکی از اختلالات فراگیر رشد است که با ویژگی ها و آسیب های شدید و نافذ در تفکر،رفتار،احساس،زبان ، و ارتباطی شناخته می شوند، پژوهش حاضر جهت بررسی تاثیر مداخله بازی درمانی عروسکی بر مهارت‌های ارتباطی کودکان مبتلا به این اختلال انجام شده است. روش کار:پژوهش به شیوه اقدام‌پژوهی‌طرح‌‌محور و درقالب طرح شبه آزمایشی پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه انجام پذیرفته است، جامعه آماری آن کودکان درخودمانده سنین پیش‌دبستانی‌سال تحصیلی89- 1388 شهر مشهد بوده‌اند. 10 نفر آنها بصورت تصادفی به دوگروه مداخله و گواه تقسیم شدند، کودکان گروه مداخله درجلسات بازی درمانی عروسکی با میانگین 22 جلسه شرکت داده شده و پیش‌ و پس از مداخله آزمون مقیاس ارتباط اجتماعی اولیه، برای دو گروه اجرا گردید، داده‌‌های با استفاده از آزمون‌های آماری U مان- ویتنی و آزمون رتبه‌های علامت‌دار ویلکاکسون تحلیل گردیدند. یافتهها: یافته‌ها نشان می‌دهد در خرده آزمون های ارتباط چشمی در حیطه درخواست‌رفتاری آغازگرانه (012/0=P) و درمورد درخواست های آغازگرانه سطح پایین(012/0=P) ، پاسخ دادن به یک تعامل اجتماعی(015/0=P) ، درخواست‌های رفتاری آغازگرانه کلی(011/0=P)، و در خرده مهارت انجام درخواست‌ها(005/0=P)، مداخله بازی درمانی عروسکی به گونه ای معنادار اثربخش بوده است. و در خرده آزمون های دستیابی به اشیا (355/0=P)،درخواست کردن آغازگرانه(214/0=P) ،اشاره کردن به اشیاء(00/1=P) ، و درموردخرده‌آزمون دادن اشیاء(074/0=P) ارایه مداخله بازی درمانی عروسکی اثربخش نبوده است همچنین یافته های کیفی برگرفته از گزارش والدین نیز حکایت از اثربخش بودن مداخله دارد. نتیجه گیری:نتایج پژوهش نشان می‌دهد مداخله بازی درمانی عروسکی بر مهارت‌های ارتباطی کودکان درخودمانده اثربخش است و بکارگیری عروسک‌های دستی به عنوان ابزاری در دسترس و انعطاف پذیر می تواند در مداخلات درمانی کودکان درخودمانده بکار رود.

کلمات کلیدی