تبخیر-تعرق مرجع (ETo) یا به روش مستقیم (لایسیمتری) اندازه گیری و یا به طور غیر مشتقیم (معادلات تجربی) برآورد می شود. به دلیل عدم داده های لایسیمتری در منطقه مطالعاتی (استان گلستان) و به دلیل پذیرش روش فائو-پنمن-مانتیث (F-P-M) توسط بسیاری از محققان و موسسات تحقیقاتی بین المللی به عنوان روش استاندارد، این روش در تحقیق حاضر به عنوان مرجع پذیرفته شد و ETo برآوردی دو گروه ترکیبی (پنمن و پنمن اصلاح شده فائو) و دمایی (هارگریوز-سامانی و بلانی-کریدل-فائو) با ان در سه وضعیت از داده ها مورد مقایسه قرار گرفته و ارزیابی شدند. این وضعیت ها استفاده از داده های اصلاح نشده و داده های اصلاح شده در شرایط توصیه شده برای ایران و جهان بودند. مقادیر ETo روزانه هریک از روش های تجربی و مقادیر ETo روزانه روش استاندارد مرجع، در سه ایستگاه گرگان (با 20 سال آمار)، گنبد (8 سال) و مراوه تپه (0 سال) مورد مقایسه آماری قرار گرفتند. نتایج نشان داد که روش های پنمن و بلانی-کریدل-فائو به ترتیب دارای بالاترین و پایین ترین ضریب R2 بودند و اصلاح داده ها در ایستگاه های گرگان و کنبد تغییری در نتایج بررسی نداشت، ولی در ایستگاه مراوه تپه توانست اثر قابل توجهی داشته باشد که احتمالا به دلیل خشکی این ایستگاه است. همچنین نتایج حاصل از اثر اصلاح داده ها بر اساس روش های فوق یکسان بود. با توجه به بررسی های به عمل آمده می توان در منطقه گلستان با استفاده از مقادیر ETo به دست آمده از روش هارگریوز-سامانی و معادله همبستگی مناسب، مقدار ETo قابل قبولی را بر اساس روش F-P-M تخمین زد.

کلمات کلیدی