روش جوشکاری الکتریکی با گاز محافظ (GMAW) از فرآیندهای مهم در ایجاد اتصالات دائمی با کیفیت بالا در قطعات فلزی است. در فرآیندهای جوشکاری، هندسه و کیفیت اتصالات به میزان زیادی وابسته به پارامترهای تنظیمی است. از جمله پارامترهای مهم تنظیمی می توان به ولتاژ، نرخ تغذیه ی سیستم، نرخ جریان گاز، فاصله ی نازل تا صفحه و زاویه ی نازل نسبت به صفحه ی جوشکاری اشاره نمود. کیفیت جوش معمولا توسط هندسه ی گرده ی جوش بیان می شود که خود شامل ارتفاع، پهنا و عمق نفوذ گرده ی جوش می باشد. در این مقاله، بر اساس داده های تجربی و با استناد بر رویکرد مدلسازی رگرسیونی، روابط ریاضی دقیق بین پارامترهای ورودی جوشکاری و مشخصه های هندسه ی گرده ی جوش توسعه یافته است. سپس به کمک الگوریتم تبرید تدریجی بهترین مقادیر برای پارامترهای ورودی فرآیند، بر اساس مشخصه های مطلوب هندسه ی گرده ی جوش، تعیین شده اند. مقایسه ی نتایج بهینه سازی با مقادیر واقعی نشانگر قابلیت بسیار خوب روش پیشنهادی در مدلسازی و بهینه سازی جوشکاری GMAW می باشد.

کلمات کلیدی