محیطهای آموزشی و ادراکات مربوط به آن نقش مهمی در فرایندها و فرآورده های یادگیری همچون خودتنظیمی دارند. در این رابطه نقش دانشگاه در شکل گیری ادراکات و خودتنظیمی برجسته و قابل توجه است. هدف این پژوهش نیز بررسی رابطه ادراک فعالیتهای کلاسی و یادگیری خودتنظیمی و مقایسه این دو متغیر در دانشجویان جدیدالورود و درحال فارغ التحصیلی بود. نمونه ای به حجم 639 دانشجوی دوره کارشناسی (338 دانشجوی سال اول و301 دانشجوی سال آخر ) از بین دانشجویان کارشناسی دانشگاه فردوسی مشهد انتخاب شد. برای اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه ادراک فعالیتهای کلاسی (SPCA) و یادگیری خودتنظیمی (MSLQ) استفاده کردیم. نتایج نشان داد که مولفه های ادراک فعالیتهای کلاسی با مولفه های یادگیری خودتنظیمی رابطه دارد و مولفه های ادراک فعالیتهای کلاسی، یادگیری خودتنظیمی را پیش بینی می کند. کلیه ضرایب رگرسیون ادراک فعالیتهای کلاسی برای پیش بینی یادگیری خودتنظیمی، به جز ضریب ادراک لذت، به لحاظ آماری معنادار است. همچنین نتایج نشان داد که مولفه های خودتنظیمی دانشجویان جدیدالورود و درحال فارغ التحصیلی با هم تفاوت معناداری ندارد، اما برخی مولفه های ادراکات محیطی دو گروه باهم تفاوت معنادار داشتند. ادراکات محیطی همچون علاقه، چالش و انتخاب همخوانی قابل توجهی با خودتنظیمی دارد و محیط دانشگاه بر فرایندهای یادگیری همچون خودتنظیمی اثر قابل توجهی ندارد و دلیل آن نیز می تواند تاکید بر محتوی و نه فرایند در آموزش دروس باشد.

کلمات کلیدی