نماتودهای بیمارگر حشرات از عوامل مهم کنترل بیولوژیک به شمار می روند. کاربرد این عوامل در دنیا، رویکردی نوین در دهه ی اخیر است. توسعه ی روش های مولکولی یکی از عوامل افزایش میزان اطلاعات در مورد این گروه عوامل کنترل بیولوژیک می باشد زیرا خصوصیات مرفولوژیکی به تنهایی برای تفکیک این گروه از نماتودها کارآمد نیستند. در سال 1390 نمونه برداری از ده زیستگاه مختلف منطقه ی بجنورد صورت گرفت. از بین 60 نمونه، پنج نمونه آلوده به نماتود بیمارگر بودند که توسط تله ی گالریا جداسازی گردیدند. بعد از تعیین مشخصات اولیه با اتکا به مشخصات مرفولوژیک، آنالیز توالی نواحی ژنی ITS و D2/D3 منجر به شناسایی پنج جدایه ی موسوم بهBoj1، Boj7، Boj8، Boj9 و HBojگردید. چهار جدایه ی اول متعلق به گروه) “feltiae”از جنس (Steinernemaو جدایه ی HBoj متعلق به ‘گروه “bacteriophora” )از جنس Heterorhabditis) بود. تبارنمای بازسازی شده بر اساس دو ژن هسته ای ITS و D2 نشان داد ایزوله های مربوط به گروه “feltiae” همراه با سایر ایزوله های این گروه در یک شاخه قرارگرفتند. همچنین جدایه ی HBojبرمبنای تبارنمای بازسازی شده در گروه گونه ای “bacteriophora”قرارگرفت. براساس فاصله نوکلئوتیدی ژن ITS هیچ تفاوت نوکلئوتیدی بین جمعیت های مختلف گروه“feltiae”وجود نداشت. این اولین مطالعه نماتودهای بیمارگر حشرات در بجنورد است. نتایج این مطالعه مؤید این است که توالی ژن های مذکور می توانند در مطالعه ی تعیین هویت این گروه نماتودها مفید باشند.

کلمات کلیدی