رویکرد -نقد اسطوره‌ای-، رویکردی میان‌رشته‌ای و از رویکردهای اصلی نقد ادبی معاصر است که از منظر انسان‌شناختی به تحلیل متن ادبی می‌پردازد و بر مبنای شکل کاربردش، زمینه‌‌های متنوعی چون-نقد کهن‌الگویی- و -نقد یونگی- را نیز در برمی‌گیرد. در این روش، منتقد می‌کوشد، با رویکردی تحلیلی- تطبیقی و روشی استقرایی، ضمن بررسی کلیة عناصر فرهنگی که در سیر تمدن بشر وجود داشته، به طور ناخودآگاه در آفرینش اثر ادبی مؤثر بوده اند، اثر ادبی - یا برخی بن‌مایه‌های موجود در متن- را به پیش نمونه یا همان ژرف ساخت کهن الگویی آن تأویل کند. در این منظر، از سویی، مطالعات تاریخ تمدن، ادیان و مردم‌شناسی و از سوی دیگر، مبانی روان‌شناسی- به خصوص روان‌شناسی جمعی- در خدمت تحلیل آثار ادبی قرار می‌گیرد و با توجه به اهمیت کاربرد این روش در شناخت ارزشهای ناخودآگاهانة متن و تحلیل سطوح نمادین آن، متونی که حاوی ارزشهای اساطیری یا نمادگرایانه هستند، برای تحلیل با این شیوه قابلیت بیشتری دارند. در این جستار، ضمن بررسی پیشینه و مبانی نظری این روش، به اهمیت، شکل و شیوة کاربرد آن در خوانش متون ادبی پرداخته شده است.

کلمات کلیدی