مقدمه: جهتگیریهای برنامه درسی استادان در موفقیت و شکست برنامههای آموزشی نقش مهمی دارد. هدف این پژوهش بررسی جهتگیری برنامه درسی استادان بر اساس جنسیت، مرتبه علمی و روش ارائه آموزش است. روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی مقطعی است که در سال 1390 اجرا شد. جامعه آماری پژوهش شامل استادان دانشگاه علوم پزشکی مشهد بود که نمونه ای به تعداد 145 نفر از آنان مورد بررسی قرار گرفت. به منظور جمعآوری اطلاعات، از پرسشنامه جهتگیریهای برنامه درسی ماهلیوس و همکاران استفاده شد. تحلیل داده با استفاده از آزمونهای تحلیل واریانس چند متغیره، آزمون لوین، همبستگی پیرسون و تعقیبی توکی انجام شد. نتایج: استادان جهتگیری رفتارگرایی، به گزینی شوآب و فرایند شناختی را بیش از سایر جهتگیریها ارزش گذاری کردند. بین جهتگیریهای برنامه درسی استادان بر حسب نوع ارائه آموزش (حضوری و مجازی) و مرتبه علمی آنان تفاوت معناداری مشاهده شد. بر .(P=0/ مربیان نسبت به اساتیدی که دارای مرتبه استادی بودند جهت گیری انسانگرایی را در سطح بالاتری ارزش گذاری کردند ( 001 حسب جنسیت تفاوت معناداری در جهتگیری های برنامه درسی استادان مشاهده نشد. بین حیطه های مختلف جهتگیریهای برنامه .(p<0/ درسی رابطه مثبت مشاهده شد ( 001 نتیجه گیری: با توجه به اهمیت جهتگیریهای برنامه درسی برای موفقیت در تدریس و یادگیری، پیشنهاد می شود اقدامات لازم در خصوص تغییر جهت گیری استادان و حرکت به سمت جهت گیری های انسان گرایانه و سازنده گرایی اجتماعی توسط دست اندرکاران صورت پذیرد. واژه های کلیدی: جهتگیریهای برنامه درسی، استادان، آموزش مجازی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد 210 تا 219 :(3)12 ، مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی/ خرداد 1391 مقدمه

کلمات کلیدی