چکیده هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر روش های ارائه بازخورد (پس از کوشش های موفق و ناموفق) بر یادگیری و قابلیت شناسایی خطا در تکلیف تولید نیرو بود. 60 دانشجوی لیسانس (با دامنه سنی 4± 20.6)، در این آزمایش شرکت کرده و بر اساس نوع بازخورد دریافتی به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول بعد از کوششهای موفق بازخورد دریافت می کردند. گروه دوم پس از تلاشهای ناموفق و گروه سوم هیچ بازخوردی دریافت نمی کردند. تکلیف ، تولید نیروی 70% بیشینه قدرت پنجه دست راست با استفاده از یک دستگاه تولید نیرو بود. پس از جمع آوری داده ها، برای تجزیه و تحلیل نتایج مرحله اکتساب، از آنالیز واریانس با تکرار سنجش استفاده شد. در آزمون یادداری، روش آنالیز واریانس یکراهه بکار گرفته شد. نتایج مرحله اکتساب نشان داد که، بین گروه اول (KR بعد از کوششهای موفق) و گروه دوم (KR بعد از کوششهای ناموفق)، در عملکرد تکلیف تولید نیرو و قابلیت شناسایی خطا تفاوت معناداری وجود نداشت (P> 0.05). با این حال، در آزمون یادداری، بین گروه اول (KR بعد از کوششهای موفق) و گروه دوم (KR بعد از کوششهای ناموفق)، در عملکرد تکلیف تولید نیرو و قابلیت شناسایی خطا تفاوت معنادار حادث شد (P≤0.05). به عبارتی گروه اول که پس از تلاشهای موفق بازخورد دریافت می کردند ، عملکرد بهتری در تولید تکلیف تولید نیرو و قابلیت شناسایی خطاهایشان نسبت به گروه دوم و گروه کنترل داشتند. این الگوی نتایج پیشنهاد می کند که اگر افراد پس از کوشش های موفق نسبت به کوشش های ناموفق، بازخورد دریافت کنند، یادگیری و قابلیت شناسایی خطای بهتری رخ خواهد داد.

کلمات کلیدی