چکیده زمینه و هدف: ارتباط نزدیک و معناداری بین عملکرد ریوی با سلامتی و میزان کلی مرگ و میر وجود دارد. هماهنگی جریان خون و تهویه از عوامل مؤثر بر عملکرد ریوی است. به همین لحاظ تقویت همزمان هر دو دستگاه تنفس و قلب باید مورد تأکید قرار گیرد. هدف از این پژوهش، مطالعة تأثیر 24 جلسه برنامه تمرین هوازی تناوبی بر حجم و ظرفیت ریوی و اوج اکسیژن مصرفی دختران غیر فعال می باشد. مواد و روش ها: این تحقیق نیمه تجربی با طرح پیش و پس آزمون برروی 30 دانشجوی دختر غیر فعال سالم انجام شد که به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفره تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت شش هفته در 24 جلسه 45 دقیقه ای تمرین دوی هوازی تناوبی شرکت کردند. طی همین مدت، گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی مشارکت نداشتند. قبل و بعد از برنامه تمرینی توسط اسپیرومتر و پروتکل بروس به ترتیب حجم ها، ظرفیت های ریوی و اوج اکسیژن مصرفی افراد اندازه گیری شد. با استفاده از آزمون‏های تی مستقل، تفاوت میانگین ها در سطح معناداری 05/0>P مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: تمرین باعث افزایش62 درصدی حجم ذخیره بازدمی (004/0=P)، 65 درصدی اوج جریان بازدمی (03/0=P)، 35 درصدی حداکثر تهویه ارادی (03/0=P) و 23 درصدی اوج اکسیژن مصرفی (001/0=P) شد. هم چنین تمرین بر حجم جاری (14/0=P)، حجم ذخیره دمی (29/0=P)، ظرفیت حیاتی با فشار (13/0=P)، اوج جریان دمی (75/0=P) و نسبت حجم بازدمی با فشار در ثانیه اول به ظرفیت حیاتی (93/0=P) تأثیر معنادار نداشت. نتیجه گیری: تمرینات استقامتی در دختران جوان باعث افزایش توانمندی و هماهنگی عضلات تنفسی به ویژه عضلات بازدمی شده و از طریق افزایش برخی ظرفیت ها و حجم های ریوی باعث بهبود عملکرد ریه می شود.

کلمات کلیدی