رابطه دگر آسیبی بین گیاهان می تواند در مدیریت غیر شیمیایی علف های هرز کاربرد زیادی داشته باشد با این حال مواد دگر آسیب نباید بر گیاه زراعی اثر نامطلوبی داشته باشد. به منظور بررسی اثر دگرآسیبی جو (Hordeum vulgare) بر روی مولفه های جوانه زنی و رشد عدس (Lens esculenta)، آزمایشاتی به صورت طرح های کاملاً تصادفی با چهار تکرار در آزمایشگاه و گلخانه دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی شیروان در سال 1387 انجام گرفتند. در مطالعه آزمایشگاهی تیمارها شامل غلظت های صفر، 20%، 40%، 60% و 80% عصاره آبی اندام های مختلف برگ، ساقه و ریشه جو بودند. نتایج نشان دادند که عصاره آبی اندام های جو بر درصد جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه عدس اثر معنی داری (p<0.05) داشته و با افزایش غلظت عصاره آبی اندام های جو، جوانه زنی و رشد عدس به طور معنی داری نسبت به تیمار شاهد کاهش یافته است. .بیشترین درصد جوانه زنی مربوط به تیمار شاهد با 76% و کمترین مربوط به تیمار 80% عصاره برگ و ساقه به ترتیب با 25/1% و 0% جوانه زنی بود. در مطالعه گلخانه ای تیمارها شامل صفر، 20ف 400، 600 و 800 گرم کاه جو بر واحد سطح گلدان بودند. نمونه برداری به منظور تعیین وزن تر و خشک، در سه مرحله سبز شدن، دو برگی و شش برگی انجام شد. نتایج در این مرحله نشان دادند که وزن تر و خشک ساقه و ریشه در مراحل سبز شدن، دو برگی و شش برگی در مقایسه با تیمار شاهد با افزایش مقدار کاه مصرفی در واحد سطح به طور معنی داری کاهش یافت. کمترین وزن تر و خشک ساقه و ریشه از تیمار 600 و 800 گرم کاه در واحد سطح به دست آمد. وزن خشک ساقه عدس در مرحله سبز شدن در تیمارهای600 و 800 گرم کاه در واحد سطح به میزان 60% و وزن خشک ریشه در این مرحله در تیمار 800 گرم کاه 80% نسبت به شاهد کاهش یافت. همچنین میزان کاهش وزن تر و خشک ریشه در مرحله دو برگی بیشتر از کاهش وزن تر و خشک ساقه بود. در بررسی مقایسه میانگین های وزن تر و خشک در مرحله شش برگی بیشترین وزن تر و خشک ساقه مربوط به تیمار شاهد و کمترین وزن تر و خشک ساقه مربوط به تیمار 800 گرم کاه در متر مربع بود. بنابراین استفاده از بقایای جو یا گیاه پوششی جو قبل از زراعت عدس اثرات منفی بر جوانه زنی و رشد عدس دارد.

کلمات کلیدی