سقوط در زنان باردار شایع است. کنترل پوسچر و جهت یابی مطلوب درجلوگیری از سقوط اهمیت زیادی دارد. هدف این پژوهش تحلیل عملکرد کنترل و جهت یابی پوسچر در دوران مختلف بارداری و پس از زایمان بود. روش: آزمودنی ها شامل سه گروه 13 نفره زن در دامنه سنی بین 20 تا 28 ساله به ترتیب زنان غیر باردار (I)، زنان در سه ماهه اول (II) و در ماه نهم بارداری (III) بودند. کنترل و جهت یابی پوسچر آزمودنی ها با استفاده از دستگاه تعادل سنج BIODEX اندازه گیری شد. در گروه III پس از زایمان نیز اندازه-گیری ها تکرار شدند. تحلیل آماری با استفاده از روش MANOVA و Repeated Measure ANOVA 05/0 = α انجام شد. افراد غیر باردار (I) با کسب (17/8 ± 07/53 امتیاز) بیشترین قابلیت جهت یابی پوسچر و بارداران 9 ماهه (III) با کسب (7/14 ± 8/31 امتیاز) به طور معنی داری از کمترین قابلیت بر خوردار بودند. معدل کل امتیازهای جهت یابی بعد از زایمان با 25% افزایش به ( 7/3 ± 2/54) رسید (001/0 P=). با توجه به نتایج می توان گفت که تغییرات فیزیکی ناشی از بارداری با افت توانایی در تغییر سریع موقعیت پوسچر همراه است. اما مشخص نیست که این افت بدلیل ضعف نیروی عضلانی است یا ناشی از اختلال عملکردی درگیرنده-های حسی-عمقی. پس از زایمان این عملکرد بهبود می یابد اما به حد طبیعی نمی رسد. وجود برنامه توانبخشی در دوران بارداری و پس از زایمان برای بهبود عملکرد تعادلی، کنترل پوسچر توصیه می شود.

کلمات کلیدی