فرسودگی هیجانی، نه تنها به کارکنان بلکه به سازمان نیز آسیب جدی وارد می نماید. بنابراین توجه به عوامل تأثیر گذار بر این متغیر به منظور کاهش این آسیب، ضروری است. اما از آنجا که بسیاری از بنیان های نظری به تأثیر هیجانات و گرایش های کاری کارکنان در فرسودگی هیجانی آنان اذعان دارند، پژوهش جاضر به بررسی تأثیر دو متغیر یاد شده به عنوان ارزش، بر فرسودگی هیجانی کارکنان پرداخته است. در این راستا کارکان شاغل در بخش آموزش دانشگاه فردوسی مشهد، به عنوان جامعه آماری، انتخاب شدند و داده ها با استفاده از پرسشنامه جمع آوری شد. بعد از تجزیه و تحلیل داده ها، شاخص های برازش، مدل پیشنهادی را مورد تأیید قرار داد و نشان داد که الگوی ارائه شده برازش معتبری دارد. از میان سه مسیر موجود درالگوی ارتباطی، تنها ضریب مسیرهای گرایش ارزشی به کار و فرسودگی هیچانی، معنادار برآورد شد و مشخص شد که گرایش ارزشی به کار، اثر منفی بر فرسودگی هیجانی دارد. این یافته برای تصمیم گیرندگان دانشگاه، بسیار ارزشمند خواهد بود و آنان را به اتخاذ سیاست هایی در راستای تغییر نگرش کارکنان به کار، به عنوان ارزش، ترغیب می کند. علاوه بر آن، نبود ارتباط معنادار میان تنظیم هیجانان و فرسودگی هیجانی، از دغدغه های سیاست گذاران در زمنیه تأثیر مثبت تنظیم هیجانات بر فرسودگی هیجانی خواهد کاست.

کلمات کلیدی